Op vrijdag 14 oktober 2011 ben ik naar "De verloren jongens van Peter Pan" gaan kijken. Deze voorstelling ging door in de Stadsschouwburg te St.-Niklaas. Het toneel werd gebracht door theatergroep Gnaffel.
Het verhaal
De kern van het verhaal is het rouwproces van een kind. Het verhaal begint wanneer Peter rondloopt op het podium en ondertussen telt. Alles wat bestaat uit drie is goed, twee is niet goed. Toen Peters moeder stierf, bleven Peter en zijn vader alleen achter. Ze waren nog maar met twee. De tafel werd nog wel gedekt voor drie, want drie was goed. Peter kon de dood van zijn moeder niet verwerken. Telkens als zijn vader kwaad werd, vluchtte Peter naar zijn eigen droomwereld. Een wereld waar hij vocht met piraten en hij kapitein Haak wilde verslaan. Peter Pan woonde daar samen met de verloren jongens. Ook deze jongens hadden geen moeder. 's Avonds fantaseerden ze over hoe hun moeder hen zou instoppen. Wendy nam de moederrol op zich. Ook kapitein Haak had nood aan een moederfiguur. Daarom maakte hij jacht op Wendy.
Het decor
Toen we de zaal binnen kwamen, waren de poppenspelers al bezig. Ze liepen met de poppen rond en praatten met elkaar. Het decor was opgebouwd met weinig en eenvoudige materialen. Zo werd een rechthoek als kast, bed en schip gebruikt.
De poppen
De bekpoppen bestonden uit 2 delen: een hoofd en een lijf. Peter Pan had een 'normaal' hoofd en een vogelkop. Het 'normale' hoofd werd gebruikt wanneer hij in de echte wereld is. Wanneer hij een vogelkop had, leefde hij in zijn droomwereld. De indianen en de piraten hingen in de kast. Kapitein Haak had een heel lang, zwart kleed. Hierdoor zag hij er nog enger uit. Ik vond het gezicht van de poppen niet mooi. Ze hadden geen lief en vriendelijk gezicht, zelfs in het gezicht van Peter Pan niet. Ik had het ook moeilijk met de manier waarop ze met de poppen omgingen. Op school zeiden ze meermaals: "Je mag je pop niet laten hangen, want een kind gelooft echt dat de pop leeft." In dit theater gooiden ze met de poppen en lieten ze rondslingeren op het podium.
Muzische elementen
De voorstelling is gebaseerd op het verhaal van Peter Pan, een jongen die nooit volwassen wil worden. Theatergroep Gnaffel gebruikte de setting en de namen van de personages uit het oorspronkelijke verhaal, maar gebruikte die in een nieuw verhaal.
Het muzisch element "drama" kwam het duidelijkst aan bod in de voorstelling. Ze brachten het verhaal via de poppen. Muziek speelde ook een belangrijke rol. Het creëerde spanning, rust... Het bracht sfeer in de voorstelling. Ook bewegingsexpressie kwam sterk aan bod. Zowel de poppenspelers als de poppen zelf dansten en bewogen op de muziek. De poppenspelers ondersteunden Peter Pan wanneer hij vloog. De verloren jongens werden gespeeld door de poppenspelers zelf. Zij hingen over een touw om het vliegen uit te beelden.
De doelgroep
Deze voorstelling is voor kinderen van acht jaar en ouder. Ik ben het volkomen eens met deze leeftijdsgrens. Het verhaal heeft twee verhaallijnen: het verhaal in de echte wereld en het verhaal in de droomwereld van Peter Pan. Voor kinderen uit het eerste leerjaar of jonger, zou het verhaal veel te moeilijk zijn. Ook denk ik dat ze op sommige momenten bang zouden zijn van de poppen.
De kinderen die naar de voorstelling kwamen kijken, kregen bij het binnen komen een brief. Zo werden ze warm gemaakt voor het theater. Ze werden uitgenodigd om op avontuur te gaan met Peter Pan. Het verhaal werd op kinderniveau gebracht, maar ik denk dat de onderliggende betekenis, zelfs voor achtjarigen, nog te moeilijk te achterhalen was.
